Mediation voor kinderen?

Vol goede moed begon ik afgelopen jaar aan de mediation opleiding. Doe ik wel even, dacht ik, om mezelf keihard tegen te komen. Mediation confronteert je namelijk met jezelf.  Met jouw oude kinds pijnen en emotionele stukken. Sterker nog, de scheiding van je ouders, die je wel dacht verwerkt te hebben, komt weer levendig terug. En ik kan je vertellen, bij ons thuis ging de scheiding ook niet vlotjes. En met name wanneer er nieuwe geliefden bij komen kijken. Dan wordt het extra ingewikkeld.

Dat conflict wat je had met die collega op het werk, dat uitmondde in een ontslag, ook die kwam weer voorbij. Inderdaad, met mij, de conflictvermijdende vrouw, die er liever helemaal niet naar toe gaat. Juist daar ligt de uitdaging, leerde de coach en trainer mij. Juist daar moet je naar toe, daar waar de pijn ligt! En is dat niet waar iedereen baat bij heeft? Het helen van oude pijnen uit het verleden? Het begrepen worden door anderen? Of het uitspreken van de frustratie of de ergernis? Want we praten allemaal, maar toch begrijpen we elkaar niet. En waarom leren we dit niet al op school? ging er meteen weer door me heen. Die berichten van kinderen met messen of wapens op zak omdat ze een conflict hebben met iemand? En met alle gevolgen van dien. Dit lijkt me een prio les nummer een worden op diverse scholen. Maar ook als ouders, wij zijn hun voorbeeld. Hoe we communiceren, de toon zetten en hoe we elkaar behandelen, dat is letterlijk hun voorbeeld.  En dat we het soms niet met elkaar eens zijn is geen reden om iemand te haten. We zijn allemaal anders.

We zijn allemaal individuen met onze eigen taal. En die taal moet ook nog matchen! Dat is een hele uitdaging. Dus vandaar; mediation voor kinderen, ook gewoon preventief. Want jong geleerd is oud gedaan! Dus niet het probleem aanpakken aan de achterkant, maar aan de voorkant. Zo heb ik bij het kiezen van een school voor mijn zoon gelet op de klassen- en schoolplein dynamiek. Ik ben van tevoren al gaan kijken op het schoolplein hoe de kinderen met elkaar omgingen en of er gepest werd. De eerste dag dat ik als kersverse moeder polshoogte nam, kwam er een oudere dame naar me toe, de juf van de school, die mijn gedachten leek te raden.

 'Hier wordt niet gepest' zei ze scherp. 'Wanneer er iets speelt worden de kinderen apart genomen en wordt het uitgepraat onder leiding van de juf of meester. Er worden complimenten uitgedeeld en de oudere kinderen helpen de jongere kinderen en andersom. Iedereen kent elkaar bij naam. Qua lesstof is het niet heel anders dan bij andere scholen',  zei ze, 'want dat ligt vast, maar het gaat meer om het sociale aspect.'  Na dit gesprek was ik om en was mijn besluit genomen voor deze school te gaan. Nu na zes jaar kan ik ook bevestigen dat het er echt zo aan toe gaat, en m'n zoon met plezier naar school gaat. En ik hoop natuurlijk dat het zo blijft. Maar zo zie je maar wat een verschil in aanpak teweeg kan brengen.  Als kersverse mediatior zou ik dus mediaton voor kinderen op scholen aanbevelen!